Goede voornemens zijn stom. Erover schrijven helemaal!
Ik vind goede voornemens stom. Erover schrijven al helemaal. Toch ben ik nieuwsgierig óf en hoe dit rare fenomeen aanwezig is hier in Amerika.
Bij navraag blijkt dat de meeste mensen dezelfde insteek hebben als die ik heb. ‘Goede voornemens zo op de rand van het oude naar het nieuwe jaar? Hoezo? Als je iets wil veranderen doe je dit toch meteen? Don’t be lazy to wait until next year. When you know it’s good for you, do it!’
De Amerikanen geven nauwelijks ruchtbaarheid aan oudejaarsavond, het moment waarop we terugblikken en vooruitkijken. Die avond heet vast niet voor niets ‘New Years Eve’. Zo snel mogelijk het nieuwe jaar in en vooral door gaan met daar waar we goed in zijn en waar we dollars mee verdienen. Niks geen buitensporigheid en gekke voornemens.
Toch is het in de sportschool op 2 januari vele malen drukker dan normaal. Het kan niet anders dan dat een aantal van mijn medesportievelingen stiekem een goed voornemen heeft. Tussen de nieuwelingen spot ik ook een oude bekende. De vrouw die me eerder inspiratie gaf. Een aantal maanden geleden heb ik haar zien sporten en het volgende geschreven…
—————————————
Geen weer om te gaan fietsen, dus loop ik op m’n dooie gemak naar de sportzaal om daar een uur op een loopband, blessure-technisch-verstandig, gewoon te lopen.
Tegelijk met mij komt een gestrest ogend type binnen snellen die waarschijnlijk tussen haar 9 uren werk even MOET ontspannen.
Ze doet de tv aan en zoekt en zoekt. Na 67 kanalen… Gevonden. Jerry Springer. Wow, leeft die nog?
Verblijdt jumpt ze de loopband op kijkend naar de show ‘Rumble in the jungle’.
Terwijl mijn knipperende hartje op het scherm lang blijft hangen bij stadium ‘warmup’, maar uiteindelijke de hele rit blijft steken bij ‘fatburn’ zie ik het rood knipperende hart van mijn buurvrouw al snel gaan van ‘warmup’ naar ‘fatburn’ naar ‘cardio’ naar ‘peak high’ (toen het publiek zich met Jerry en zijn gasten begon te bemoeien) en volgens mij mist er een term op het scherm. Bij het hoogtepunt van The Rumble stevent ze toch echt af op ‘heart attack’.
Maar wat gek. Na 28 minuten en 29 seconden springt ze van de loopband af. Net nadat er onder in het beeld bij Jerry knipperende reclame verscheen: ‘Get A Lawyer’!
O nee, ze maakt het uur sporten niet vol. Gebruikt ze nu het andere halve uur om met de advocaat samen een proces aan te spannen tegen Jerry? Het is zijn schuld dat ze niet heeft kunnen ontspannen terwijl ze het zó hard nodig heeft?
En nee!! Ze laat mij achter met Jerry.
Gelukkig had ik nog andere buren. Armin van Buuren, altijd veilig opgeborgen in mijn IPhone.
O Armin, jij nuchtere Hollandsche jongen die best leuke muziek maakt. Jij met je opzwepende doch stabiele beat…
Volgende keer bied ik mijn buurvrouw met alle liefde 1 oordop aan. Puur uit eigen belang. Zodat ik niet hoef te gaan reanimeren en net zo’n heisa in een zaal moet gaan maken als dat Jerry doet.
Hulde voor Armin. Lekker joelen…
ARMIN! ARMIN!
———————————————–
Ik zie haar nu weer sporten en weet het zeker: zij heeft zich in ieder geval niet voorgenomen om relaxt de sportschool in te gaan en te genieten van het uurtje even niet te hard hoeven werken. Tenminste, zo oogt het. Ze ziet er nors, gestrest en unhappy uit. Al vrij snel is ze weer weg en ze laat me met vraagtekens achter. Help! Ik voel een voornemen aankomen. De volgende keer knoop ik een praatje met haar aan en vraag ik hoe het met haar gaat.
Goede voornemens zijn zo gek nog niet.
Van vriendelijkheid heeft nog nooit iemand een hartaanval gekregen.